۰۹۳۰۲۴۹۶۳۸۹
آفازی در سکته مغزی رخ می دهد. حتما تا به حال افرادی را در بین عزیزان یا اقوام و آشنایان دیده‌اید که به دلایلی سکته کرده‌اند و با سکته مغزی و عوارض آن تا حدودی آشنا هستید. سکته مغزی یکی از دلایل عمده مرگ و میر و علت اصلی ناتوانی در جهان است. هزینه‌هایی که این بیماری و عوارض آن برای جامعه و خانواده در پی دارد بسیار قابل ملاحظه است. عوارضی همچون مشکلات حسی و حرکتی، شناختی و گفتار و زبان در افراد دچار سکته مغزی باعث پایین آمدت سطح کیفیت رندگی شخص و خانواده می‌شود. از این رو توانبخشی در این بیماران جزو اقدامات ضروری برای بهبود کیفیت زندگی به حساب می‌آید.
سکته به دو علت ایجاد می‌شود. انسداد یا پارگی رگ‌های خونی مغز. به هر حالت آنچه که باعث صدمات جبران ناپذیر می‌شود عدم خونرسانی مناسب به بافت مغز است که نتیجه آن صدمه به سلول‌های عصبی و از بین رفتن بافت مغز است.
آفازی نوعی اختلال ارتباطی است که پس از سکته به وجود می‌آید. زمانی‌که سکته مغزی باعث اختلال در کارکرد نواحی از مغز شود که مسئول گفتار و زبان‌اند، آفازی اتفاق می‌افتد. آفازی می‌تواند به هر دلیل دیگری که در آن به بافت مغز آسیب برسد، اتفاق بیافتد. مانند افتادن، تصادف، حوادث ورزشی، تومور مغزی و سایر بیماری‌های مغز و اعصاب.
بیشتر بدانید: آفازی را بهتر بشناسید.
بر حسب نوع آفازی و شدت آن میزان اختلال در موارد بالا در هر فرد متفاوت است. در مواردی که آفازی خفیف است ممکن است فرد در یافتن کلمات مشکل بیشتری داشته باشد. (فرد احساس می‌کند کلمه نوک زبانش است اما نمی‌تواند آن را بگوید). در برخی حالات شدت آفازی به حدی است که فرد چیزی از گفتار دیگران را نمی‌فهمد و یا اصلا نمی‌تواند هیچ کلمه‌ای را بگوید. در برخی حالات هم، فرد در سر هم کردن کلمات و صداها یا در حساب و ریاضیات مشکل دارد و یا صدای صحبت کردنش به صورت ناهنجار است.
گفتاردرمانگر بر حسب نتایج ارزیابی بیمار برای او برنامه درمانی ویژه تدارک می‌بیند. درمان برای هر فرد با دیگران متفاوت است چرا که ماهیت آفازی هر فردی کاملا ویژه و منحصر به اوست. به همین دلیل برنامه درمانی یک بیمار برای دیگری کاربرد ندارد. رویکردهای درمانی متفاوتی وجود دارد که برخی از آنها بر مشکلات فرد تاکید بیشتری دارند و سعی می‌کنند ضعف‌های گفتار و زبان بیمار را پوشش دهند. در برخی دیگر توانایی فرد در ارتباط گیری از اهمیت بیشتری برخوردار است وگفتاردرمانگر سعی می‌کند تا ارتباط عملکردی را در بیمار تقویت کند. گفتاردرمانگران با این روش‌ها سعی می‌کنند بیماری را در دریافت یا فرستادن پیام دچار مشکل است توانمند سازند تا بتوانند مانند سابق به زندگی روزمره و سابق خود بپردازند.
آنچه در این بین از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است افزایش آگاهی خانواده و آموزش آنها برای کمک به بیمار و تسهیل روش‌های ارتباطی بین آنها و بیمار است. از این رو درگیری خانواده‌ها در مداخلات بسیار مهم است.
برای خانواده‌هایی که یکی از عزیزانشان دچار آفازی شده است زندگی می‌تواند بسیار سخت و پر استرس باشد، لذا حفظ اعتماد بنفس و روحیه بالا و ایجاد جو صمیمی و حمایت‌گر در خانواده می‌تواند تا حد بسیار بالای به بهبودی بیمار کمک کند. آنچه که در روند درمان مهمترین عامل در بهبودی سریع است، انگیزه بالای بیمار و خانواده است.
