۰۹۳۰۲۴۹۶۳۸۹
در مقاله مقایسه دو روش درمانی ABA یا Son-Rise در اختلالات طیف اتیسم شما را با روش درومانی مناسب آشنا خواهیم کرد. پس تا انتها با ما همراه باشید.
انتخاب روش درمانی مناسب از دیرباز تا کنون مورد بحث و جدل کارشناسان و متخصصان حوزه طیف اختلالات اتیسم بوده و هست. از این رو یکی از مشکلات خانواده ها و حتی بعضی درمانگران سردرگمی در انتخاب روش مناسب است.
متاسفانه بسیاری از درمانگران فعال در حوزه اتیسم هنگامی که با کودکان دارای اتیسم کار می‌کنند، معلوم نیست با چه نظریه و روشی به درمان می‌پردازند، به همین جهت نمی‌توانند مشاوره لازم را به خانواده‌ها بدهند و آنها را از روند کار آگاه سازند.
لازمه بدانید که این دو روش تنها نمونه ای از تعداد زیادی روش درمانی هستند، که در مراکز مختلف سراسر دنیا به کار گرفته می‌شوند.
اما به دلیل اهمیت بیشتر این دو در این مقاله یعنی مقایسه دو روش درمانی ABA یا Son-Rise سعی می‌کنم مهمترین تفاوت‌های این دو روش را با زبانی ساده برای شما خوانندگان، توضیح بدهم تا بتوانید در انتخاب روش درمانی مناسب فرزندتان به صورت آگاه و فعال مشارکت داشته باشید.
مقایسه دو روش درمانی ABA یا Son-Rise
ABA: اتیسم را یک اختلال رفتاری می‌داند، که در آن یک رفتار یا باید تقویت شود (رفتار مناسب) یا خاموش شود (رفتار نامناسب) . در این روش کودک در یک ساختار خاص قرار می‌گیرد تا بتواند بشیند، یک هدف خاص را دنبال کند و به درخواست های درمانگر پاسخ دهد. این روش پیچیدگی های خاص خود را دارد و حتماً باید توسط درمانگر مجرب و مخصوص کار شود.
Son-Rise: اتیسم را نوعی اختلال در روابط اجتماعی دو طرفه می بیند. در این روش به کودک کمک می‌شود تا بتواند منعطف باشد و به صورت خود انگیخته ارتباط برقرار سازد و از ارتباط با دیگران لذت ببرد.
ABA: تغییر رفتار کودک، به دنبال تغییر رفتارهای کلیشه‌ای و تکراری کودک است.
Son-Rise: ایجاد ارتباط با کودک، استفاده از روش‌های ملحق شدن برای شرکت در رفتارهای تکراری کودک.
ABA: تکرار زیاد، استفاده از آزمون های مجزا برای تحریک کودک به منظور ایجاد یک رفتار خاص که به وسیله پاداش تقویت می شوند. در نهایت این روند این قدر تکرار می شود تا کودک در انجام رفتار هدف مهارت لازم را کسب کند.
Son-Rise: ایجاد انگیزش، استفاده از علایق خود کودک در هر بازی و فعالیتی تا اینکه کودک انگیزه شرکت در بازی را داشته باشد. در این روش رفتار های ایجاد شده طبیعی تر و خود انگیخته تر به نظر می رسند.
ABA: معمولاً بر یادگیری مهارت های مدرسه ای متمرکز می‌شود. یادگیری این مهارت ها (مانند ریاضی) را برای پوشش دادن ضعف های دیگر (مهارت های اجتماعی) مفید می‌داند.
Son-Rise: همیشه در ابتدا مهارت های اجتماعی را آموزش می‌دهد. از کودک می خواهد بر مشکلات اجتماعی غلبه کند تا اینکه با تقویت مهارت های دیگر آنها را پوشش دهد.
ABA: متخصصین نقش اصلی در درمان را بر عهده دارند و والدین بیشتر مشاهده گر هستند.
Son-Rise: والدین کلیدی ترین نقش را در درمان دارند چرا که معتقد است آنان کودک خود را دوست دارند و بیشترین شناخت و تجربه زندگی را با کودک خود دارند.
ABA: نگرش ها را کاملا بی ارتباط می داند. آنچه اهمیت دارد روش های شکل دادن رفتار است.
Son-Rise: نگرش ها را کاملا حیاتی می داند زیرا معتقد است که یک نگرش باز و بدون قضاوت محیط امن ارتباطی را برای کودک فراهم می کند.
